آیا ماراتن برای مغز مضر است؟ بررسی علمی تازه‌ای این احتمال را بررسی کرده است.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مغز انسان در شرایط متابولیکی شدید—مثل دویدن در یک ماراتن—ممکن است برای حفظ عملکرد خود، از ذخایر چربی سلولی‌اش تغذیه کند.
به گزارشLive Science، با وجود اینکه دویدن ماراتن یکی از محبوب‌ترین روش‌ها برای حفظ تناسب اندام است، اما فشار قابل‌توجهی به بدن وارد می‌کند. این فشار می‌تواند شامل آسیب به کلیه‌ها، ناراحتی‌های گوارشی، خطر نارسایی قلبی و صدمات عضلانی‌اسکلتی باشد. حالا شواهدی وجود دارد که این هم ممکن است در این فرایند آسیب ببیند.
در این پژوهش که ۲۴ مارس در مجله معتبر Nature Metabolism منتشر شده، محققان مشاهده کردند که مغز برای جبران کمبود انرژی در طول ماراتن، ممکن است به سراغ مصرف میلین، نوعی بافت چرب در اطراف سلول‌های مغزی، برود.
میلین: قربانیِ سوخت‌رسانی
میلین ماده‌ای چرب است که دور نورون‌ها را می‌پوشاند و باعث افزایش سرعت انتقال پیام‌های عصبی می‌شود. در این تحقیق، ام‌آر‌آی مغز ۱۰ دونده ماراتن در بازه‌های زمانی مختلف قبل و بعد از مسابقه گرفته شد. نتایج نشان داد که سیگنال‌های مربوط به میلین در ۱۲ ناحیه از مغز تا دو روز پس از مسابقه کاهش یافته‌اند.
گرچه این تغییرات در کل سطح مغز معنادار نبودند، اما کاهش‌ها در نواحی مرتبط با کنترل حرکت و احساسات دیده شد. این مسئله نشان می‌دهد مغز نه‌تنها تحت فشار فیزیکی، بلکه تحت فشار احساسی نیز قرار دارد.
وقتی ذخایر گلوکز در بدن تمام می‌شود، بدن به سراغ چربی‌ها می‌رود. مغز که حدود ۲۰ درصد انرژی بدن را مصرف می‌کند، در صورت کمبود انرژی ممکن است بافت‌های چربی خودش، مانند میلین، را تجزیه کند. پژوهشگران قبلاً در مطالعات حیوانی این را دیده بودند، اما حالا شواهدی از این پدیده در انسان نیز می‌بینند.
آیا این آسیب دائمی است؟
خبر خوب این است که اسکن‌های مغزی نشان می‌دهند سطح میلین تا دو ماه پس از ماراتن دوباره به وضعیت طبیعی برمی‌گردد. به‌گفته‌ی پژوهشگران، میلین به طور مداورم در حال تولید و تجزیه است، درست مانند وان حمامی که هم‌زمان پر و خالی می‌شود.
نکته نگران‌کننده برای برخی بیماران
افراد مبتلا به بیماری‌هایی مثل ALS که توانایی تولید میلین در آن‌ها مختل می‌باشد، در برابر چنین فشارهایی آسیب‌پذیرتر می‌باشند. پژوهشگران هشدار دادند که ورزش سنگین این شرایط را برای چنین افرادی بدتر می‌کند.
PubMed چه نظری در این رابطه دارد؟ و تاثیر آن بر رابطه جنسی چیست؟
از سوی دیگر، دویدن منظم می‌تواند تأثیرات مثبتی بر سلامت جنسی زنان داشته باشد.گزارش‌ها حاکی از آن است که دویدن منظم باعث افزایش میل جنسی و بهبود زندگی زناشویی در زنان می‌شود.این امر به دلیل افزایش ترشح هورمون‌ها و مواد شیمیایی در مغز مانند اندورفین است که احساس شادی و اعتمادبه‌نفس را تقویت می‌کند.
بنابراین، در حالی که ورزش‌های سنگین ممکن است در برخی موارد تأثیرات منفی بر عملکرد جنسی داشته باشند، فعالیت‌های ورزشی منظم و متعادل می‌توانند به بهبود سلامت جنسی کمک کنند.
جمع‌بندی
اگرچه این مطالعه نشان می‌دهد مغز ممکن است تحت فشار شدید، از منابع چربی خودش تغذیه می‌کند، اما تغییرات ایجاد می‌شود در کوتاه‌مدت و قابل بازیابی بوده‌اند. با این حال، برای اینکه به نتایج قطعی‌تر برسیم، تحقیقات بیشتری نیاز می‌باشد
به دنبال مشاوره حرفه‌ای برای بهبود مسائل زناشویی و سلامت روان خود هستید؟
