اگر شما مبتلا به بیش فعالی باشید ، ممکن است برایتان رابطه ی بین بیش فعالی و چاقی مهم باشد. معمولا قرص های این اختلال دارای عوارض جانبی مربوط به وزن هستند. یا باعث چاقی میشوند و یا باعث لاغری. همچنین خود بیش فعالی میتواند منجر به چاقی شود. رفتار های تکانشی و بی فکر بیش فعال ها باعث خوردن بیش از حد تنقلات میشود. همین امر، دلیلی بر چاقی و عدم بازگشت به وزن ایده آل است.
من سید سعید بهکام هستم، دکتر روانشناس ایرانی . با من در این مقاله همراه باشید…
درست است قرص های بیش فعالی (مانند ریتالین، قرص ویوانس و غیره) باعث کاهش اشتها میشوند، ولی مادامی که اثر خود را از دست دهند حس گرسنگی و میل به خوردن در بدن شروع به ایجاد شدن میکند. شما اگر هنگامی که اثر دارو از بین میرود شروع به پرخوری کنید (بخصوص بعد از ظهر یا شب) قطعا اضافه وزن پیدا خواهید کرد.
دلایل دیگر
بیش فعالی و چاقی دلایل دیگری نیز دارد. بیش فعال ها پنج برابر بیشتر از باقی افراد مستعد چاقی و اضافه وزن هستند.(منبع) همانطور که قبلتر اشاره شد، بیش فعال ها بخاطر تکانش گری نمیتوانند در برابر غذا خوردن مقاومت کنند. یک تکه دیگر پیتزا و یا یک تکه دیگر از کیک برای یک بیش فعال بسیار وسوسه برانگیز است.
نقش دوپامین در بیش فعالی و چاقی
یکی از علل بیش فعالی ، کمبود گیرنده ای عصبی به نام دوپامین است. این گیرنده معروف به “حس شادی” است. مغز بیش فعال ها دنبال جایگزینی برای ترشح این گیرنده است. یک سیب زمینی سرخ کرده میتواند منجر به ترشح این گیرنده در مغز بیش فعال ها شود.
پیشنهاد می‌کنیم مقاله بزرگسالان بیشتر در خطر ADHD هستند رو هم بعد از این مقاله مطالعه بفرمایید.
راه حل چیست ؟
این تکانش گری در خوردن بعضی اوقات افسار گریخته میشود. اما راه حل چیست ؟ بهتر است یخچال را از میوه و سبزیجات پر کنید که اگر حس وافر به خوردن در شما ایجاد شد، حداقل مواد غذایی سالم تری بخورید. سعی کنید دور و برتان را از تنقلات و هله هوله دور کنید. بهترین پیشنهاد برای شما موارد زیر است :
میوه و سبزیجات تازه
هویج و کرفس
دانه های روغنی (مثل بادام)
لبنیات کم چرب
در نهایت امیدواریم از این مقاله موارد مثبت و خوبی رو کسب کرده باشید. همچنین اگر در مورد سلامت خود نیاز به مشاوره دارید، میتوانید با دکتر سعید بهکام، دکتر روانشناس ایرانی تماس برقرار بفرمایید.
برای درخواست تماس و مشاوره به صفحه‌ی مشاوره و درمان مراجعه بفرمایید.
