تحقیقاتی که دانشمندان در بیش از یک دهه پیش انجام دادهاند، نشان میدهد بوئیدن اشک زنان به هنگام گریه کردن آنها باعث کاهش برانگیختگی و میل جنسی همسرانشان میشود.
من سید سعید بهکام، دکتر روانشناس هستم. با من در این مقاله همراه باشید
بر اساس تحقیقات انجام شده، بوئیدن اشک زنان باعث کاهش هورمون جنسی تستوسترون و فعالیت بخشهایی از مغز میشود که به تحریک جنسی مربوط هستند.
تحقیقات پیشین روی موشها نشان میدهند که اشکهای حیوانات حاوی یک عامل شیمیایی به نام «فرومون» است که میل جنسی جفتهای احتمالی را تعدیل میکند؛ اما تاکنون وجود فرومونهای انسانی ثابت نشده است.
تاکنون از علل مختلف برای کاهش میل جنسی در مردان سخن گفته شده که یکی از غیرهمنتظرهترین آنها اشکهای زنان است.
تحقیقاتی که دانشمندان در بیش از یک دهه پیش انجام دادهاند، نشان میدهد بوئیدن اشک زنان به هنگام گریه کردن آنها باعث کاهش برانگیختگی و میل جنسی همسرانشان میشود.
بر اساس تحقیقات انجام شده، بوئیدن اشک زنان باعث کاهش هورمون جنسی تستوسترون و فعالیت بخشهایی از مغز میشود که به تحریک جنسی مربوط هستند.
تحقیقات پیشین روی موشها نشان میدهند که اشکهای حیوانات حاوی یک عامل شیمیایی به نام «فرومون» است که میل جنسی جفتهای احتمالی را تعدیل میکند؛ اما تاکنون وجود فرومونهای انسانی ثابت نشده است.
علاوه بر این، انسانها از نظر عاطفی بسیار پیچیدهتر از موشها هستند و در پاسخ به انواع محرکهای تلخ، گریه میکنند.
بنابراین مشخص نیست که آیا اشکهای احساسی ما حامل پیامهای اجتماعی هستند که برای انتقال حس غم و اندوه طراحی شدهاند یا حاوی پیامهای شیمیایی هستند که بر واکنشهای بیولوژیکی دیگران اثر میگذارند.
محققان اسرائیلی در سال ۲۰۱۱ اشکهای دو زن را که هنگام تماشای یک فیلم هیجانانگیز گریه میکردند، جمعآوری کردند. آنها سپس از ۲۴ مرد خواستند تا اشکهای جمعآوری شده را ببویند.
همانطور که پیشبینی میشد، مردان شرکتکننده در این آزمایش نتوانستند اشکهای واقعی آن دو زن را از قطرههای محلول نمکی که روی گونههای آن دو نفر ریخته شده بودند، تشخیص دهند.
شگفتآورتر از آن، محققان دریافتند که مردان شرکتکننده در این آزمایش هنگام مشاهده چهرههای دو زن پس از بوئیدن اشکهای آنها برانگیختگی جنسی کمتری را از خود بروز دادند تا زمانی که محلول نمک را بوئیدند.
در آزمایش دوم، گروهی متشکل از ۵۰ مرد پس از بوئیدن اشکهای واقعی یا ساختگی به تماشای فیلمهای احساسی نشستند. نتیجه این آزمایش نشان داد که بوئیدن اشکها با کاهش میل جنسی همراه شده است.
پژوهشگران سپس بدون توجه به گفته مردان شرکتکننده در این تحقیق، علائم فیزیولوژیکی اشتیاق برای رابطه جنسی را هم آزمایش کردند.
بنا به گفته پژوهشگران، سطح هورمونهای جنسی بزاقی پس از بوئیدن اشک در مقایسه با پیش از آن، پایینتر بود.
آنها کاهش سطح تستوسترون یا هورمونهای جنسی در مردان را از جمله دلایل کاهش برانگیختگی جنسی در آنها عنوان کردند.
پژوهشگران در ادامه با برداشتن گامی فراتر، مغز ۱۶ مرد را پس از بوئیدن اشک اسکن کردند. نتایج به دست آمده از این اسکن نشان داد که بخشهای مرتبط با برانگیختگی جنسی در مغز مانند «غده هیپوتالاموس» و «شکنج دوکی شکل چپ» پس از بوئیدن اشک کمتر فعال شدند، اتفاقی که به کاهش میل جنسی منجر میشود.
محققان سپس از شناسایی یک عملکرد مرتبط با احساس عاطفی برای اشک خبر دادند. این نتیجهگیری در حالی به دست آمده است که شرکتکنندگان در این آزمایش گریستن زنها را ندیدهاند.
با وجود این یافتهها، پژوهشگرانی که در این تحقیق مشارکت داشتهاند اعتراف کردهاند که بسیاری از سوالها بیپاسخ ماندهاند. به عنوان مثال «آیا نشانههایی از این دست در اشکهای مردان یا کودکان نیز وجود دارد؟ و همه این نشانهها، فارغ از موضوع جنسیت در بطن خود چه دارند؟»
پژوهشگرانی از هلند و کرواسی پس از تحقیقات خود برای اثبات این موضوع که آیا میان بوئیدن اشک زنان و تمایل جنسی رابطهای وجود دارد یا نه، اعلام کردند که اثرات اشکهای زنان برای تحریک جنسی مردان در بهترین حالت بسیار ضعیف است.
اما پژوهشگران اسرائیلی که تحقیقات اولیه را انجام دادهاند، مخالفان خود را به استفاده از روششناسی با استانداردهای پایینتر متهم کردند.
گریه کردن چه تاثیری در سلامت روح دارد؟
یک روانشناس گفت: گریه کردن یک واکنش احساسی تطبیقی و مفید در برابر ناملایمات و استرسها است که فرآیندهای اضطرابی بدن را تعدیل میکند و در تسکین غم و تنش نقش موثری ایفا میکند.
فرشته صادقیان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه زنجان، اظهار کرد: بر اساس تحقیقات صورت گرفته 85 درصد از زنان و 75 درصد از مردان بعد از گریه کردن احساس بهتری داشته و آسانتر بر شرایط مسلط میشوند؛ در واقع معمولاً زنان چهار برابر مردان گریه میکنند، این در حالی است که گریه نکردن و سرکوب احساسات منفی میتواند سلامتی انسان را در معرض خطر قرار دهد.
این روانشناس ادامه داد: دانشمندان پی بردهاند که فرو خوردن بغض و بروز ندادن احساسات با بالا رفتن فشار خون، اختلالات قلبی ـ عروقی، ضعف سیستم ایمنی و حتی خطر ابتلا به برخی سرطانها ارتباط مستقیم دارد، اما اگر گریه کردن نیز به صورت مداوم و بدون علت تکرار شود نه تنها نقشی در تامین سلامتی بدن ندارد، بلکه خود علامت اختلالات روحی از جمله افسردگی و اضطراب است و نیاز به روان درمانی دارد.
وی افزود: گرچه فواید گریه کردن نسبت به خندیدن کمتر است، اما قطعا اگر شخصی که نرمال گریه میکند جلوی اشکهای خود را بگیرد به سلامت روحی خود آسیب رسانده و برای تسکین اختلالات اضطرابی و خلقی خود گامی برنداشته است؛ چرا که یک گریه خوب میتواند به فرد احساس آسودگی ببخشد حتی اگر شرایط بد همچنان باقی مانده باشد؛ در واقع اشک ریختن یک راه جایگزین و سالم برای مشت زدن به دیوار و سایر اشکال ظاهری خشونت به شمار میرود و هنگامی که گریه سرکوب میشود هیجانات رها نشده و خصایص شخصیتی مخرب همچون پرخاشگری بروز میکند.
صادقیان تصریح کرد: تمایل بشر به گریه کردن ریشه روانی دارد و این سئوال که چگونه امری ساده مثل گریه کردن میتواند تاثیری شگرف بر روح وروان برخی افراد داشته باشد، سئوالی بوده که رسیدن به جوابش از گذشته تاکنون ذهن بسیاری از روانشناسان و محققان را مشغول خود کرده است، البته بسیاری معتقدند که شاید اثربخشی گریه به خاطر نقش آن در تنظیم و کنترل نفس کشیدن و در نهایت غلبه بر احساسات منفی است.
منبع:euronews